Het was er altijd op de achtergrond. Naar school gaan, carrière maken – alles werd overschaduwd door de angst voor een derde wereldoorlog of atoomramp. Weg onbezorgdheid en onbevangenheid. Dat was in de jaren 80. Heb jij ze meegemaakt? Of was je nog te jong of bestond je nog niet? Die oorlog en atoomrampen zijn … Lees meer
Soms twijfel ik – jij ook? Dagelijks vertel ik mensen dat ze echt – heus! – hun eigen baan mooier kunnen maken. Beter passend, om in de metafoor van de slechtzittende confectiekleding die ik vaak gebruik te spreken. Alleen is het niet waar. Tenminste, het is niet het hele verhaal. Niet iedereen heeft evenveel ruimte … Lees meer
We doen het vaak. Niet het achterste van je tong laten zien. Op de vlakte blijven. Je anders voordoen dan je eigenlijk bent. Soms vergeet je daardoor wie je echt bent. En het is dodelijk vermoeiend. Lekker veilig, zo’n masker. Maar je werk is toch geen vechtsport? Het is net als op Facebook of Instagram. … Lees meer
Je handen vies maken. Iets maken wat er eerder nog niet was. Iets tastbaars. Een homp klei, een draaischijf en een kommetje met je handen om de natte klei. Was je baan maar zo tastbaar. Het resultaat van je werk net zo zichtbaar als die zelfgemaakte geglazuurde kom die je een mooi plekje in huis … Lees meer
Wat raar, het past niet. Elke baby komt een keer tot die ontdekking als ze probeert een vierkant blokje in een ronde opening van haar blokkenstoof te proppen. Alle blokjes zijn verschillend, maar gelukkig is er ook een opening die past, ontdekt ze later. Heb jij in de blokkendoos van je bedrijf ruimte voor mensen … Lees meer
Weleens schoenen gekocht die eigenlijk niet goed pasten maar er zo mooi uitzagen? Of een lange wandeltocht gemaakt op gloednieuwe, nog niet ingelopen wandelschoenen? Au. Net zoals met schoenen wringt ook slecht zittend werk. Je kunt het negeren, maar dan gaat het schuren en zit je met de blaren. Pijn en moeite die je kunt … Lees meer
Heb jij ze nog? Ergens achterin een kast heb ik nog een map vol werkjes liggen. Gemaakt op school. Koppoters, vissen van vouwblaadjes en creaties van gescheurd papier, wasco, ecoline en vingerverf. Allemaal hebben ze één ding gemeen: mijn naam. Soms zijn de letters zo groot dat de tekening erbij in het niet valt. Eerst … Lees meer
Appels en peren. Die kun je niet bij elkaar optellen, leerde ik ooit bij wiskunde. En toch bestaat er appelperenstroop. Het geheel is meer dan de som van de afzonderlijke onderdelen. Hoe stimuleer jij je medewerkers om meer van zichzelf te laten zien? Zie jij je collega als de uitvoerder van bepaalde taken en competenties … Lees meer
Onlangs sloot de Miss Etam voorgoed haar deuren. En dat vind ik jammer. Ze verkochten namelijk broeken in afwijkende lengtematen. Ik ben 1 meter 55. Als ik een nieuwe broek koop zijn de pijpen vaak te lang. Daar kan die broek niets aan doen. Ik ben nou eenmaal niet gemiddeld. Want weet je, niemand is … Lees meer
Heb jij je weleens afgevraagd waarom speelgoedrobotjes menselijke gezichtjes hebben? We houden meer van levende wezens dan van machines. Daar dacht Frederick Taylor eind 19e eeuw anders over. Zijn scientific management standaardiseerde het werk en maakte werknemers tot monddode machines. En al weten we nu dat Taylors onderzoeksmethoden rammelden, zijn principes leven voort in onze … Lees meer