Dat jaren 70 kopje. Het stelde weinig voor, maar ik was er aan gehecht. Het kwam bij mijn ouders vandaan, en die hadden het vermoedelijk van mijn oma. Het ander exemplaar, blauw met groen, was al eerder verloren gegaan.
Het deed op het laatst dienst als bloempot. En toen stootte de kat het van de vensterbank.
Ken je dat zinkende gevoel als iets onherstelbaar stuk gaat? In Japan zetten ze kapot porselein met goudlijm weer in elkaar. Dat schijnt geluk te brengen, maar ik ben niet bijgelovig, en bovendien was het van kunststof. Maar breken kon het dus wel. Jammer.
Waarom ik een foto van de scherven maakte weet ik niet, maar toen ik die terugzag zette het me wel aan het denken.
Je kunt natuurlijk bij de pakken neer gaan zitten na een fout of een tegenslag op je werk. Maar je kunt ook verdergaan. Kijken of je nog iets met de scherven kunt, en zo niet, wat je ervan kunt leren. Er een foto van maken voor later gebruik.
Veel ontdekkingen zijn juist ontstaan doen dingen die mislukten. Bij bedrijf 3M bijvoorbeeld, dat per ongeluk te slappe lijm maakte en vervolgens de Post-It notitieblaadjes bedacht.
Ik maakte een foto die me inspiratie voor dit bericht gaf. Wat kan jij nog doen met de brokstukken van je mislukkingen?
Jobcraft jij wel eens? Laat het me weten!