Meteen wist ik dat het fout was. Met één druk op de knop had ik in een moment van onoplettendheid het verkeerde klantdossier beëindigd. Ik zat nog in mijn proeftijd.
Ik vertelde het net aan een collega, toen ik vanuit mijn ooghoek opeens de directeur zag staan. Hij had alles gehoord. De moed zonk me in de schoenen en ik zette me schrap. Maar er kwam geen verwijt. Hij glimlachte. En dat maakte alle verschil.
Hoe ga jij om met fouten van medewerkers? Durven ze je te vertellen dat er iets mis is gegaan? Of houden ze het liever verborgen omdat ze geen psychologische veiligheid ervaren en bang zijn dat je ze erop afrekent?
Als fouten maken taboe is, doe je jezelf als manager tekort. Je loopt het risico dat je belangrijke informatie niet meer te horen krijgt. En je ontneemt je medewerkers en daarmee je organisatie de kans om beter te worden in wat je voor je klanten doet.
Alleen vertellen dat fouten maken mag is trouwens niet genoeg. Laat het ook zien. Wees open over je eigen fouten, en kies voor nieuwsgierigheid in plaats van een oordeel als iemand een fout opbiecht. Wat gebeurde er, en welke nieuwe inzichten biedt dit? Geef jij je medewerkers al meer ruimte om zelf hun baan passend te maken? Laat het me weten!