Vrijdag is er opluchting. Alles kan nog. “Hebben we van het weekend DINGEN?” vraagt M. haar partner voor de zekerheid op vrijdag. Het weekend is zo weer voorbij. Twee dagen om actief te zijn of te ontspannen, zolang het maar dingen zijn waar je zelf voor kiest. Op zondagavond begint het. De lusteloosheid, het zondagavond-slash-maandagochtendgevoel.
“Dan begint opeens door te dringen dat ik de tijd die ik in het weekend had niet meer heb. Dat ik mijn weekend weer niet goed heb besteed. Daar heb ik meer last van dan dat ik tegen de werkweek opzie. Het is altijd iets dat achteraf is. Het gevoel alsof mijn werk mijn leven onderbreekt.”
“Blijkbaar doe je in je werk dingen die niet de essentie zijn van wat je zou willen doen of zijn.” Ze laat een citaat zien:
“Why can’t work be an extension of our life rather than separate? Why does work often feel like it’s taking us away from what matters to us?”*
Gelukkig is ze net na de jaarwisseling begonnen met een nieuwe baan, die meer natuurlijk en minder als een onderbreking voelt.
Wil jij ook vertellen over je maandagochtendgevoel? Stuur me dan een berichtje!
* Een citaat van Blaire Palmer uit haar artikel “That Monday Morning Feeling“.